Person:
Παρασκευοπούλου, Ιωάννα

Corporate body

Corporate Body

Ομάδα Χορού ΖΗΤΑ

Corporate Body

Αερίτες

Ομάδα χορού

Job title/Role

Ερμηνεία
Δημιουργική επεξεργασία

Last Name

Παρασκευοπούλου

First Name

Ιωάννα

Events as Performer

Event

Ανώνυμο

(Παράσταση, 2018) Αργυρίου, Τζένη

Το Ανώνυμο επιχειρεί να αποτυπώσει την πορεία του κοινωνικού υποκειμένου από την εποχή που η καλλιτεχνική πράξη αποτελούσε εφαλτήριο ανθρώπινης σύνδεσης και συλλογικής διαμόρφωσης έως τη σύγχρονη ψηφιακή εποχή, όπου η ανωνυμία, η ιδιωτικότητα και η ομαδικότητα μεταλλάσσονται ως κομμάτια μιας παράδοξης, κατακερματισμένης πραγματικότητας. Πώς το μοίρασμα στον εικονικό χώρο επηρεάζει την εγγύτητα και επαφή στον φυσικό χώρο; Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που ανά τους αιώνες φέρνουν τους ανθρώπους αυθόρμητα κοντά; Μπορεί ο χορός να αποτελέσει σήμερα μέσο συλλογικής ενδυνάμωσης; Μπορούμε να μοιραστούμε έναν κοινό χώρο; Τι συμβαίνει όταν η μουσική σταματά; Η Τζένη Αργυρίου αφουγκράζεται τις έννοιες της σωματικής μνήμης, της θεμελιακής ανθρώπινης επαφής, της συνοχής μιας ομάδας, και πατώντας γερά στις ρίζες και τις τελετουργίες μύησης και συμμετοχής προτείνει μια σύγχρονη κινησιολογική γλώσσα. Αποπειράται έτσι να σχεδιάσει ένα ταξίδι που θα γεφυρώνει το ψηφιακό και το σωματικό σύμπαν αναζητώντας έναν παρόντα χώρο.

Event

Αλάσκα

(Παράσταση, 2017) Καραγιάν, Ίρις

Το ΑΛΑΣΚΑ είναι μια χορογραφία που σχεδιάζεται πάνω στις επιφάνειες των σωμάτων και στο χώρο ανάμεσά τους. Πέντε σώματα κινούνται σε στενή επαφή μεταξύ τους. Κατασκευάζουν ένα μηχανισμό που λειτουργεί σε συνθήκες εναλλασσόμενων ταχυτήτων, έντασης και χαλάρωσης, συμφωνίας και παραφωνίας, θολού και καθαρού, κοντινού και μακρινού. Το έργο ΑΛΑΣΚΑ είναι μια χορογραφία που σχεδιάζεται πάνω στις επιφάνειες των σωμάτων και στο χώρο ανάμεσά τους. Ένα χρόνο μετά την πρεμιέρα του στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, η παράσταση παρουσιάζεται σε νέα μορφή και δημιουργεί μια διαφορετική συνθήκη θέασης. Σε έναν άδειο χώρο, πέντε σώματα κινούνται σε διαρκή επαφή, γλιστράνε το ένα πάνω στο άλλο, ενεργοποιούν και δέχονται κινητικά ερεθίσματα και δημιουργούν χώρους, δράσεις ανάμεσα στο φανταστικό και το ρεαλιστικό. Η λεπτομέρεια της κίνησης του συνόλου και του καθενός ξεχωριστά, σαν σε κοντινό πλάνο (close up), προσκαλεί τον θεατή στη θέαση μιας μικρο-χορογραφίας. Πρωταρχικό σημείο της έρευνας του έργου είναι η εμπειρία της επαφής των σωμάτων με βασικό άξονα την αφή. Σταδιακά, αναλύσαμε και επεξεργαστήκαμε διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης των σωμάτων και μηχανισμούς πίεσης μέσω της αφής. Οι χορευτές πειραματίζονται σε όλη τη διάρκεια του έργου με την ιδέα ότι κάθε κίνηση που δημιουργεί την επαφή μεταξύ των σωμάτων προεκτείνεται και επιχειρεί να μπει στο σώμα του άλλου. Το κινητικό υλικό και ο τρόπος που λειτουργεί η πρόθεση της κίνησης στρέφουν την προσοχή στη δράση και στον τρόπο επιτέλεσής της. Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως να διερευνήσω είναι μια συνθήκη που κατευθύνει την προσοχή του χορευτή στο μηχανισμό με τον οποίο παράγεται η κίνηση την κάθε στιγμή. Το έργο επιθυμεί να δημιουργήσει και να ερευνήσει συνθήκες συνύπαρξης. Τα πέντε σώματα σε επαφή επαναπροσδιορίζουν σχέσεις, χώρους και αποστάσεις, δημιουργούν εικόνες και νοήματα που παραμένουν ανοιχτά σε διαπραγματεύσεις. ΙΡΙΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝ

Event

Me on Top

(Παράσταση, 2016) Λαμπίρη, Άρτεμις

Πέντε άνθρωποι, πέντε σημεία στο χώρο ή πέντε σημεία στο χρόνο μιας ζωής. Μια παράσταση που μάλλον δείχνει παρά σχολιάζει πως όλοι μας ασκούμε εξουσία. Μια μάνα, ένας σύντροφος, ένας φίλος, ένα αφεντικό κι ένα παιδί. Μια κινητική αφήγηση στιγμών της ζωής των πέντε ανθρώπων, που βαδίζουν όλοι τους στα ίδια μονοπάτια. Ο καθένας θα διαλέξει τη θέση του, την κατεύθυνσή του και τη στιγμή που θα βρεθεί να εξουσιάζει εκούσια ή ακούσια, άμεσα ή έμμεσα τους άλλους. Στο τέλος; Όλοι είμαστε φτιαγμένοι απ' το ίδιο υλικό.

Event

Μητέρες

(Παράσταση, 2013) Καραγιάν, Ίρις

Αφηγείται ιστορίες κατασκευής: δύο γυναίκες παίζουν με το χώρο και επινοούν το έργο κατασκευάζοντας μικροσκοπικούς μηχανισμούς δράσης, μνήμης και δυνατότητας. Με ευτελή αντικείμενα που μετατρέπονται σε πρωτόκολλα κίνησης, χώρου και ήχου, χτίζουν τις δικές τους πόλεις, συστήματα μνήμης και καταγραφής της ιστορίας. Παρατηρούν τις κατασκευές τους από ψηλά, τριγυρνάν ανάμεσά τους, αποσύρονται και επανέρχονται και γράφουν διαρκώς νέους κώδικες δράσης. Παιδικά παιχνίδια κατασκευών, ή η διαρκής επινόηση νέων τρόπων ενεργοποίησης του ίδιου υλικού.

Event

Era poVera

(Παράσταση, 2012) Απέργη, Πατρίσια

Η ταλαντούχα χορογράφος Πατρίσια Απέργη και η δυναμική ομάδα της Αερίτες παρουσιάζουν ένα έργο πόλης που εμπνέεται από το σύγχρονο αστικό τοπίο αναζητώντας νέους τρόπους επιβίωσης μέσα σε αυτό. Στο "Era poVera" ο σύγχρονος χορός συναντά διάφορα είδη χορού και σωματικής έκφρασης, εμπνευσμένα από ποικίλες κοινωνικές ομάδες. Μπορεί μια συμμορία να χορέψει απέναντι στο κατεστημένο; Μπορούμε να ζήσουμε ελεύθεροι σε μια πόλη που μας εμποδίζει να κυκλοφορήσουμε; Χορεύονται οι ψευδαισθήσεις; Για τους Αερίτες η τέχνη του δρόμου δεν αποτελεί σήμερα εναλλακτική καλλιτεχνική άποψη αλλά πολιτική παρέμβαση, κοινωνική επιλογή, σχεδίασμα για μια διαφορετική συγκατοίκηση.