Με εργαλεία τους το σώμα, το χώρο και τον ήχο, στο έργο Crosstalk οι Lemurius επιχειρούν μια πολυεπίπεδη προσέγγιση και επεξεργασία της έννοιας του χρόνου. Ο χώρος, απογυμνωμένος από σκηνικά, και ο φωτισμός, εξίσου απλός, περιβάλλουν τη λιτή χορογραφική σύνθεση, που στόχο έχει να αναδείξει μια κινησιολογική γλώσσα προσιτή αλλά συγχρόνως πλούσια εννοιολογικά. Έτσι, το Crosstalk εξερευνά την κατάργηση των σκηνικών ορίων μεταξύ θεατή και ερμηνευτή, και μοιάζει να κυλά στον πραγματικό και όχι σε θεατρικό χρόνο.
