Στο δεκαπεντάλεπτο Πικνίκ, η ανάλαφρη διάθεση, το χιούμορ, τα χρώματα που αναδύονται -σε επίπεδο εικόνας αλλά και κινητικών μοτίβων- αποκαλύπτουν μια αθώα ματιά και χωρίς συμπλέγματα, που καθώς εστιάζει στη λεπτομέρεια γίνεται υπερρεαλιστική σχεδόν. Δεν θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για πρωτοτυπία του θέματος, ούτε για επινόηση νέων ιδεών στη φόρμα. Μια μικρή ιστορία θέλησε να μας αφηγηθεί η νεαρή χορογράφος. Ένα παραμύθι, που να βγάζει γέλιο και να ζει το παρόν σαν μικρή, χαρούμενη απόδραση. "Ζήτω το "τώρα!" ήταν το στοίχημα της και το πέτυχε απλά και περιεκτικά.
