Σ΄ένα γυμνό χώρο που μεταμορφώνεται πότε σε σπίτι, πότε σε πασαρέλα, πότε σε γιαπωνέζικο λουτρό και πότε σε ατμόσφαιρα από έργο του Μπέκετ, μια γυναίκα κολυμπά ανάμεσα στις δοξασίες της, στις αντιφάσεις της, στην αναποφαστικότητά της και στα αδιέξοδα που, κατά κύριο λόγο, η ίδια δημιουργεί στον εαυτό της.
Πρόκειται για μια γυναίκα του σήμερα, η οποία στέκεται μετέωρη ανάμεσα σε επίμονα, αναπάντητα ερωτήματα και φόβους, αλλά ταυτόχρονα για το πιο προσωπικό μου έργο. Η κρίση μου είναι καταρχάς υπαρξιακή, αλλά ταυτοχρόνως κοινωνική, οικονομική, πολιτική, αξιακή, ηλικιακή. Μαρία Γοργία
