Person: Otal, Maria
Loading...
Email Address
Birth Date
Research Projects
Corporate body
Corporate Body
Peeping Tom
Κολεκτίβα
Job title/Role
Δημιουργία
Ερμηνεία
Ερμηνεία
Last Name
Otal
First Name
Maria
Name
Events as Creator
Event
Le Sous Sol
(Παράσταση, 2009) Carrizo, Gabriela; Chartier, Franck; Lefeuvre, Samuel; Otal, Maria; Beul, Eurudike de
Θαμμένοι σε τόνους χώματος στο υπόγειο του σπιτιού, οι γνωστοί μας χαρακτήρες από τα δύο προηγούμενα μέρη της τριλογίας ξαναβρίσκονται, άλλοι έχοντας φτάσει εκεί από αιφνίδιο θάνατο και άλλοι μετά από πολύχρονη ασθένεια. Η απώλεια της μνήμης είναι το πιο τραγικό και συνάμα κωμικό βίωμα του θανάτου τους: προσπαθούν ν’ αποτελειώσουν όσα άφησαν μισά στη ζωή τους, μα είναι αδύνατο, προσπαθούν να συναντήσουν ο ένας τον άλλον, μα δεν αναγνωρίζονται, ξεκινούν να λύνουν παλιές διαφορές τους και στο δρόμο χάνουν το στόχο τους.
Βάρος και ελαφρότητα, δράμα και χιούμορ εναλλάσσονται ακατάπαυστα σ’ αυτό το γεμάτο παραδοξότητες έργο. Οι νεκροί «ζουν» σ’ έναν κόσμο όπου φόβοι, ενοχές και ταμπού έχουν αντικατασταθεί από «προθέσεις συναισθημάτων» χωρίς αντίκρισμα. Η προωθημένη στα άκρα κίνηση που χαρακτήριζε το Le Jardin και το Le Salon, εδώ αποδίδεται ακόμα πιο ακραία πλαστική.
Μέσα από αστείες καταστάσεις διαμορφώνεται η εικόνα μιας μετέπειτα ζωής, που, αν και εκτυλίσσεται μέσα στο χώμα, βασανίζεται από μιαν αβάσταχτη ελαφρότητα.
Events as Performer
Event
Le Sous Sol
(Παράσταση, 2009) Carrizo, Gabriela; Chartier, Franck; Lefeuvre, Samuel; Otal, Maria; Beul, Eurudike de
Θαμμένοι σε τόνους χώματος στο υπόγειο του σπιτιού, οι γνωστοί μας χαρακτήρες από τα δύο προηγούμενα μέρη της τριλογίας ξαναβρίσκονται, άλλοι έχοντας φτάσει εκεί από αιφνίδιο θάνατο και άλλοι μετά από πολύχρονη ασθένεια. Η απώλεια της μνήμης είναι το πιο τραγικό και συνάμα κωμικό βίωμα του θανάτου τους: προσπαθούν ν’ αποτελειώσουν όσα άφησαν μισά στη ζωή τους, μα είναι αδύνατο, προσπαθούν να συναντήσουν ο ένας τον άλλον, μα δεν αναγνωρίζονται, ξεκινούν να λύνουν παλιές διαφορές τους και στο δρόμο χάνουν το στόχο τους.
Βάρος και ελαφρότητα, δράμα και χιούμορ εναλλάσσονται ακατάπαυστα σ’ αυτό το γεμάτο παραδοξότητες έργο. Οι νεκροί «ζουν» σ’ έναν κόσμο όπου φόβοι, ενοχές και ταμπού έχουν αντικατασταθεί από «προθέσεις συναισθημάτων» χωρίς αντίκρισμα. Η προωθημένη στα άκρα κίνηση που χαρακτήριζε το Le Jardin και το Le Salon, εδώ αποδίδεται ακόμα πιο ακραία πλαστική.
Μέσα από αστείες καταστάσεις διαμορφώνεται η εικόνα μιας μετέπειτα ζωής, που, αν και εκτυλίσσεται μέσα στο χώμα, βασανίζεται από μιαν αβάσταχτη ελαφρότητα.