Person:
Versnel, Simon

Corporate body

Corporate Body

Peeping Tom

Κολεκτίβα

Job title/Role

Δημιουργία
Ερμηνεία

Last Name

Versnel

First Name

Simon

Events as Creator

Event

Le Salon

(Παράσταση, 2009) Carrizo, Gabriela; Chartier, Franck; Lefeuvre, Samuel; Versnel, Simon; Beul, Eurudike de

Στο έργο Le Salon, ένα σαλόνι γίνεται μάρτυρας οικογενειακών στιγμών που σπάνια βγαίνουν «από τον οίκο» για να παρουσιαστούν επί σκηνής. Σε πλήρη παρακμή μαζί με την οικογένεια που το κατοικούσε, γίνεται μάρτυρας μιας δύσκολης και ιδιαίτερης στιγμής: όταν τα γηρατειά γίνονται αβάσταχτα τόσο για τον ίδιο τον γερασμένο άνθρωπο, όσο και για τη νεότερη γενιά. Το φθαρμένο σαλόνι συμπαρασύρει στην παρακμή του ό,τι βρεθεί μέσα σ’ αυτό και στραγγίζει από τους χυμούς της ζωής τα πάντα: μουσική, έρωτες, ανθρώπινες υπάρξεις, αντικείμενα. Τίποτα δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στη δύναμή του και τίποτα δεν μπορεί ν’ αναστρέψει τη βαρύτητα που, όλο και περισσότερο, τραβά τα πάντα προς τη γη.

Event

Le Salon

(Παράσταση, 2006) Carrizo, Gabriela; Chartier, Franck; Lefeuvre, Samuel; Versnel, Simon; Beul, Eurudike de

Το Le Salon σηματοδοτεί το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας που ξεκίνησε με τον Le Jardin το 2002 και τελείωσε με το Le Sous Sol το 2007. Αυτό το κομμάτι δείχνει την ψυχική, σωματική και οικονομική αποσύνθεση της κάποτε μιας πλούσιας οικογένειας. Ο αριστοκράτης παππούς, ακρογωνιαίος λίθος της οικογένειας, ασυνείδητα σέρνει μαζί του τα παιδιά του καθώς προσπαθεί να κρατήσει τα φαινόμενα. Τοποθετημένος σε ένα άλλοτε πολυτελές σαλόνι – τώρα μια συμβολική τρύπα δόξας – χάνει σιγά σιγά τον έλεγχο του σπιτιού του, της ουροδόχου κύστης και – τελικά – του μυαλού του. Το νοικοκυριό που οδήγησε κάποτε διοικείται τώρα από τους απογόνους του, οι οποίοι του φέρονται τόσο άθλια όσο συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον. Η έμπνευση για το Le Salon ήρθε από το Le Salon de Musique από τον Satyajit Ray.

Events as Performer

Event

Le Salon

(Παράσταση, 2009) Carrizo, Gabriela; Chartier, Franck; Lefeuvre, Samuel; Versnel, Simon; Beul, Eurudike de

Στο έργο Le Salon, ένα σαλόνι γίνεται μάρτυρας οικογενειακών στιγμών που σπάνια βγαίνουν «από τον οίκο» για να παρουσιαστούν επί σκηνής. Σε πλήρη παρακμή μαζί με την οικογένεια που το κατοικούσε, γίνεται μάρτυρας μιας δύσκολης και ιδιαίτερης στιγμής: όταν τα γηρατειά γίνονται αβάσταχτα τόσο για τον ίδιο τον γερασμένο άνθρωπο, όσο και για τη νεότερη γενιά. Το φθαρμένο σαλόνι συμπαρασύρει στην παρακμή του ό,τι βρεθεί μέσα σ’ αυτό και στραγγίζει από τους χυμούς της ζωής τα πάντα: μουσική, έρωτες, ανθρώπινες υπάρξεις, αντικείμενα. Τίποτα δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στη δύναμή του και τίποτα δεν μπορεί ν’ αναστρέψει τη βαρύτητα που, όλο και περισσότερο, τραβά τα πάντα προς τη γη.

Event

Le Salon

(Παράσταση, 2006) Carrizo, Gabriela; Chartier, Franck; Lefeuvre, Samuel; Versnel, Simon; Beul, Eurudike de

Το Le Salon σηματοδοτεί το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας που ξεκίνησε με τον Le Jardin το 2002 και τελείωσε με το Le Sous Sol το 2007. Αυτό το κομμάτι δείχνει την ψυχική, σωματική και οικονομική αποσύνθεση της κάποτε μιας πλούσιας οικογένειας. Ο αριστοκράτης παππούς, ακρογωνιαίος λίθος της οικογένειας, ασυνείδητα σέρνει μαζί του τα παιδιά του καθώς προσπαθεί να κρατήσει τα φαινόμενα. Τοποθετημένος σε ένα άλλοτε πολυτελές σαλόνι – τώρα μια συμβολική τρύπα δόξας – χάνει σιγά σιγά τον έλεγχο του σπιτιού του, της ουροδόχου κύστης και – τελικά – του μυαλού του. Το νοικοκυριό που οδήγησε κάποτε διοικείται τώρα από τους απογόνους του, οι οποίοι του φέρονται τόσο άθλια όσο συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον. Η έμπνευση για το Le Salon ήρθε από το Le Salon de Musique από τον Satyajit Ray.

Events as Contributor

Event

Le Sous Sol

(Παράσταση, 2009) Carrizo, Gabriela; Chartier, Franck; Lefeuvre, Samuel; Otal, Maria; Beul, Eurudike de

Θαμμένοι σε τόνους χώματος στο υπόγειο του σπιτιού, οι γνωστοί μας χαρακτήρες από τα δύο προηγούμενα μέρη της τριλογίας ξαναβρίσκονται, άλλοι έχοντας φτάσει εκεί από αιφνίδιο θάνατο και άλλοι μετά από πολύχρονη ασθένεια. Η απώλεια της μνήμης είναι το πιο τραγικό και συνάμα κωμικό βίωμα του θανάτου τους: προσπαθούν ν’ αποτελειώσουν όσα άφησαν μισά στη ζωή τους, μα είναι αδύνατο, προσπαθούν να συναντήσουν ο ένας τον άλλον, μα δεν αναγνωρίζονται, ξεκινούν να λύνουν παλιές διαφορές τους και στο δρόμο χάνουν το στόχο τους. Βάρος και ελαφρότητα, δράμα και χιούμορ εναλλάσσονται ακατάπαυστα σ’ αυτό το γεμάτο παραδοξότητες έργο. Οι νεκροί «ζουν» σ’ έναν κόσμο όπου φόβοι, ενοχές και ταμπού έχουν αντικατασταθεί από «προθέσεις συναισθημάτων» χωρίς αντίκρισμα. Η προωθημένη στα άκρα κίνηση που χαρακτήριζε το Le Jardin και το Le Salon, εδώ αποδίδεται ακόμα πιο ακραία πλαστική. Μέσα από αστείες καταστάσεις διαμορφώνεται η εικόνα μιας μετέπειτα ζωής, που, αν και εκτυλίσσεται μέσα στο χώμα, βασανίζεται από μιαν αβάσταχτη ελαφρότητα.