Για δεύτερη φορά φιλοξενούμενη στο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, η Ζωή Δημητρίου, μ’ ένα ντουέτο που πραγματεύεται τις πιθανές εκδοχές του τέλους μιας σχέσης, αναζητά τις δυνατότητες εφαρμογής στην κίνηση των «σπουδών» και των δομών σύνθεσης του σύγχρονου συνθέτη Conlon Nancarrow. Στα είκοσι λεπτά πυκνότητας και κινητικής ευφυΐας, τα σώματα ενός άνδρα και μιας γυναίκας πάλλονται κυριολεκτικά στις αντηχήσεις των φράσεων και των διαλόγων που αποτελούν το ηχητικό περιβάλλον του έργου. Τους περικυκλώνουν ξύλινα στεφάνια ρυθμικής που παρεμβαίνουν στη δράση, άλλοτε βοηθώντας και άλλοτε δυσχεραίνοντας τη θέση τους.
