2. Εκδηλώσεις

Permanent URI for this collection

https://kdf.elidoc.gr/handle/kdf/3

Browse by

Now showing 1 - 20 of 40

A minute of lies: acting and dance workshop
(Σεμινάριο, 2019) Fruček, Jozef; Ronda, Manuel
O Jozef Fruček [Γιόζεφ Φρούτσεκ] και ο Manuel Ronda [Μανουέλ Ρόντα] είναι καλλιτεχνικοί συνεργάτες από το 2012. Έχουν συνεργαστεί στις παραγωγές των Rootlessroot When the dogs assailed their masters, Kireru και Europium, το οποίο είναι ακόμα σε παγκόσμια περιοδεία. Στο σεμινάριό τους το ενδιαφέρον στρέφεται στο πώς κατασκευάζουμε και πλάθουμε μεγάλα ψέματα επί σκηνής. Ο πυρήνας του σεμιναρίου αφορά την πιο βασική αρχή κάθε ερμηνείας, η οποία δεν είναι άλλη από το να πιστέψουν οι θεατές πως αυτό που βλέπουν είναι αλήθεια. Το μάθημα εστιάζει σε συναισθήματα και προθέσεις, και σε τρόπους να τα κατασκευάζουμε, να τα χρησιμοποιούμε, να τα προσεγγίζουμε, να τα διατηρούμε και να τα εκθέτουμε. Τρόπους να έχουμε πάντοτε τον έλεγχο των επιλογών μας και να είμαστε ειλικρινείς απέναντί τους, ώστε να γινόμαστε πιστευτοί και να μην αποκαλύπτονται τα ψέματά μας. Μεγάλο βάρος θα δοθεί στη δύναμη της ακινησίας, του αφουγκράσματος και της ουδετερότητας ως σημείου εκκίνησης προς την αναγνώριση και τη διαμόρφωση του εσωτερικού κτήνους του ερμηνευτή. Επιπλέον, θα διερευνηθεί ο τρόπος άμεσης μετάβασης του ερμηνευτή από την ακινησία στη φυσική και πνευματική κίνηση, καθώς και το τί σημαίνει να εξαφανίζεται ώστε να επανεμφανίζεται με διαφορετικό κάθε φορά πρόσωπο.
Agua
(Χορός στην πόλη, 2019) Jurado, Chey
Το νερό, το στοιχείο που ξεπερνά τις αντιξοότητες, το πιο αγνό στοιχείο, αναγκαίο, προσαρμοστικό, υγρό, άκαμπτο, πτητικό, καθοριστικό όταν δίνει ζωή ή όταν την αφαιρεί. Ο Chey Jurado [Τσέι Χουράδο] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με μια απρόβλεπτη παράσταση μικρής διάρκειας, που βυθίζει τον θεατή στους άπειρους τρόπους με τους οποίους η κίνηση ερμηνεύει τις ιδιότητες του νερού. Έναν φόρο τιμής του νερού στον εαυτό του.
Babae
(Παράσταση, 2019) Alpuerto Ritter, Joy
Η Joy Alpuerto Ritter [Τζόι Αλπουέρτο Ρίτερ] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το έργο της Babae, μια σόλο παράσταση εμπνευσμένη από τον Χορό των Μαγισσών (Witch Dance) της Mary Wigman. Το Babae, που σημαίνει «γυναίκα» στα Tagalog (γλώσσα των Φιλιππίνων), πρωτοπαρουσιάστηκε στο Witch Dance Project (Sophiensaele, Βερολίνο) το 2016. Μεγαλωμένη στη Γερμανία, με σπουδές στον κλασικό χορό, η Alpuerto Ritter εξετάζει τα λεξιλόγια που έχουμε κληρονομήσει, επαναπροσδιορίζοντας τη σημασία της επίκλησης της δύναμης και των μυστικιστικών πρακτικών της γυναίκας ως μάγισσας. Με αφετηρία το κινησιολογικό υλικό της Mary Wigman, δημιουργεί τον δικό της χαρακτήρα μάγισσας, συνδυάζοντας τις ρίζες της στους παραδοσιακούς χορούς των Φιλιππίνων με την εκπαίδευση στον κλασικό και σύγχρονο χορό και το λεξιλόγιο του hip hop και της voguing. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, η Alpuerto Ritter παρουσιάζει στο κοινό μια αρχαία και οικεία τελετουργία, μια διαδικασία που φαίνεται να είναι γνωστή μόνο σε εκείνη. Εκθέτει τον εαυτό της σε καταστάσεις μετασχηματισμού και έκστασης, ενώ ταυτόχρονα εκπέμπει δύναμη μέσω της θηλυκότητας. Το ταξίδι της είναι ένας θρίαμβος της ζωής, της πνευματικής συνείδησης και της σοφίας. Στον χαρακτήρα της μάγισσάς της, ενσωματώνει τις ιστορικές θυσίες των γυναικών και την απόλυτη ελευθερία. Το Babae εκφράζει την αλληλεπίδραση της γυναίκας με τις ζωώδεις και αισθησιακές ιδιότητες της τελετουργίας και της δύναμης.
Body Action
(Σεμινάριο, 2019) Córdova, Francisco
O Francisco Córdova [Φρανσίσκο Κόρντοβα] είναι Μεξικανός ερμηνευτής, χορογράφος και δάσκαλος, με σπουδές στον σύγχρονο χορό, το θέατρο, τη σκηνοθεσία και τον σχεδιασμό φωτισμού. Το σεμινάριό του αφορά το Body Action, δική του μέθοδο, που βασίζεται στην κατασκευή σωματικών δράσεων. Οι συμμετέχοντες καλούνται να μάθουν να κινούνται μέσα από μια κοινή γλώσσα και όχι μέσα από τους συνήθεις κώδικες του χορού. Η μέθοδος, δηλαδή, αποκωδικοποιεί και αποδομεί τις προκαθορισμένες διαλέκτους του χορού. Το μάθημα αποτελεί απεικόνιση της λειτουργίας του ελέγχου και του φυσικού ενστίκτου και σκοπός του είναι να δημιουργήσει σωματικές, πνευματικές και συναισθηματικές καταστάσεις μέσω της έντονης σωματικής εξάσκησης. Για τον λόγο αυτό, το σώμα οδηγείται στις μέγιστες δυνατότητές του μέσα από το άνοιγμα στον σωματικά ελεγχόμενο κίνδυνο. Οι συμμετέχοντες καθοδηγούνται ώστε να μάθουν να δέχονται τις πληροφορίες του ενστίκτου τους, να βρίσκουν αλήθεια μέσα στο σώμα τους και να επικοινωνούν τον προσωπικό τους τρόπο κίνησης.
BSTRD
(Παράσταση, 2019) Ανδρέου, Κατερίνα
Χρησιμοποιώντας τον ευρηματικό τίτλο BSTRD, μια σύντμηση της λέξης «bastard» (νόθος), η Κατερίνα Ανδρέου καταθέτει ένα σόλο για τη «γνήσια νοθεία». Εμπνευσμένη από τη χορευτική και μουσική κοινότητα και σκηνή της house, ιδιώματος της δεκαετίας του ΄80 που στηρίζεται στη φιγούρα του DJ και στη ζωντανή μείξη, χωρίς να νοιάζεται για τα εύσημα της πρωτότυπης σύνθεσης, η Κατερίνα Ανδρέου χορεύει το δικό της μανιφέστο, μέσα σε μια σχεδόν μάταιη προσπάθεια να αποφύγει οποιαδήποτε εύκολη διχοτομήση ανάμεσα στο «τί είναι» ή «τί δεν είναι». Πώς όμως παραμένει κάποιος ελεύθερος, ανώνυμος, χωρίς να καταλήγει απαραίτητα μόνος; Αυτό το παράδοξο πραγματεύεται το BSTRD, με τα υπόκωφα μπάσα ενός δίσκου βινυλίου ως μοναδικό σκηνικό, μετέωρο πάνω σ’ ένα τεντωμένο σκοινί, ανάμεσα στην ανάγκη για αποφυγή της σύμβασης και στην επιθυμία για ένταξη σε ένα σύνολο, ανάμεσα στη διαφορετικότητα και τη συνοχή, την ανωνυμία και την ταύτιση, τη νοθεία και τη γνησιότητα.
Cape Alley
(Χορός στην πόλη, 2019) Amos, Sam
Τέσσερις χαρακτήρες βρίσκουν καταφύγιο σε ένα ξεχασμένο σοκάκι, το Cape Alley. Κάθε βράδυ το Cape Alley μεταμορφώνεται σε σκληρό βαριετέ, φωτισμένο από έναν ανεμοστρόβιλο ανθρωπίνων μελών, ρυθμικών τελετουργικών και αστείας λογομαχίας. Η ομάδα TrashDollys [Τρας Ντόλιζ] παρουσιάζει έργο της για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Dancing our way – Χορεύοντας με το δικό μας τρόπο : Ζωντανοί στη σκηνή
(Σεμινάριο, 2019) Δρούμπαλη, Σοφία Φ.
Σε συνέχεια του επιτυχημένου προγράμματος Dancing My Way της προηγούμενης χρονιάς, το φετινό πρόγραμμα Dancing Our Way προσκαλεί και προκαλεί χορευτές, εκπαιδευτικούς και θεραπευτές να παρακολουθήσουν και να βιώσουν τη μοναδική ικανότητα της κίνησης και του χορού να προάγουν την ένταξη και να δημιουργήσουν κοινότητα και σχέσεις μεταξύ ατόμων με και χωρίς αναπηρία. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μία ημέρα με θεωρητικά βιωματικά σεμινάρια για όλους και τέσσερις ημέρες κλειστών εργαστηρίων, που θα ολοκληρωθούν μέσα από μία διαδραστική απογευματινή εκδήλωση επί σκηνής.
Dancing our way – Χορεύοντας με το δικό μας τρόπο : Ζωντανοί στη σκηνή [Παράσταση εργαστηρίου]
(Παράσταση, 2019) Δρούμπαλη, Σοφία Φ.
Σε συνέχεια του επιτυχημένου προγράμματος Dancing My Way της προηγούμενης χρονιάς, το φετινό πρόγραμμα Dancing Our Way προσκαλεί και προκαλεί χορευτές, εκπαιδευτικούς και θεραπευτές να παρακολουθήσουν και να βιώσουν τη μοναδική ικανότητα της κίνησης και του χορού να προάγουν την ένταξη και να δημιουργήσουν κοινότητα και σχέσεις μεταξύ ατόμων με και χωρίς αναπηρία. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μία ημέρα με θεωρητικά βιωματικά σεμινάρια για όλους και τέσσερις ημέρες κλειστών εργαστηρίων, που θα ολοκληρωθούν μέσα από μία διαδραστική απογευματινή εκδήλωση επί σκηνής.
Dancing the blues
(Παράλληλες δράσεις, 2019) Forrow, John; Χόχωλης, Γιώργος; Χατζηαδάμ, Πάρις; Χαλκίδης, Γιάννης
Μια μπλουζ-ροκ μπάντα από την Καλαμάτα. Το ρεπερτόριο της μπάντας περιλαμβάνει μια μεγάλη γκάμα από blues-rock κομμάτια, ξεκινώντας από το rock-and-roll του Elvis Presley και του Chuck Berry και συνεχίζοντας με παλιά κλασικά μπλουζ από τους Muddy Waters, Robert Johnson και κορυφαίους μπλουζίστες, όπως τους BB King και Eric Clapton, αλλά και πιο σύγχρονους εκπροσώπους του είδους, όπως τους Joe Bonamassa και Rory Gallagher. Διανθίζουν επίσης το πρόγραμμα τους με μερικά δικά τους πρωτότυπα κομμάτια. Οι Blues Escape εμφανίζονται συχνά στη νυχτερινή σκηνή της Καλαμάτας.
Entre dos
(Χορός στην πόλη, 2019) Ayguadé, Lali
Ένα αντικείμενο δημιουργείται και μετά από λίγο αλλοιώνεται. Ένας άνθρωπος γεννιέται με εύκαμπτο σώμα και στη συνέχεια γερνάει μέχρι που χάνει την ικανότητα να κινείται. Ένα γλυπτό είναι επίσης ένα ανθρώπινο σώμα. Ένα σώμα με συναισθήματα και κινήσεις. Το 2015 η Lali Ayguadé [Λάλι Αϊγουαδέ] προσκλήθηκε από το Ίδρυμα Joan Miró της Βαρκελώνης να χορογραφήσει τη δική της ερμηνεία της έκθεσης Miró i l’objecte. Το Entre dos οδηγεί το κοινό σε ένα ταξίδι μέσω της μεταμόρφωσης και της ταυτότητας, όπου ο χορός είναι ένα από τα πολλά μέσα που χρησιμοποιεί η δημιουργός για να μεταφράσει τις σκέψεις της. Αλληλεπιδρώντας με το κοινό και τον χώρο, το Entre dos, ζωντανός μάρτυρας της δημιουργικής διαδικασίας της Ayguadé, μας προσκαλεί να ανακαλύψουμε τα ωμά συναισθήματα και τη δεξιοτεχνία του σώματος.
From lightness to gravity
(Σεμινάριο, 2019) Ayguadé, Lali
Η Lali Ayguadé [Λάλι Αϊγκουαντέ] είναι χορεύτρια και χορογράφος καταλανικής καταγωγής. Πυρήνας του σεμιναρίου της είναι η μελέτη της μεταμόρφωσης μέσα από τη σωματικότητα. Το μάθημα αποτελείται από δύο μέρη: ένα πρώτο μέρος που περιλαμβάνει ζέσταμα και συνδυασμούς με στόχο να προετοιμαστούν οι χορευτές για τις προκλήσεις του μαθήματος και ένα δεύτερο μέρος με έμφαση στον αυτοσχεδιασμό πάνω σε συγκεκριμένες ασκήσεις. Στόχος του σεμιναρίου είναι να μάθουν οι συμμετέχοντες τρόπους χρήσης του εδάφους με έμφαση στα πόδια, ενδυναμώνοντας έτσι τη βάση τους και τη στήριξη της κίνησης. Επιπλέον, οι συμμετέχοντες θα ασκηθούν στον έλεγχο του κέντρου βάρους τους καθώς και σε τρόπους απελευθέρωσης της κίνησης μέσα από χορευτικές φράσεις και αυτοσχεδιασμούς. Ο ρυθμός και η φωνή θα γίνουν κι αυτά αντικείμενο μελέτης στο πλαίσιο διερεύνησης της θεατρικής σωματικότητας.
Hybrid Movement Workshop
(Σεμινάριο, 2019) Alpuerto Ritter, Joy
Η Joy Alpuerto Ritter [Τζόι Αλπουέρτο Ρίτερ], χορεύτρια και χορογράφος, συνεργάζεται εδώ και χρόνια με δημιουργούς όπως ο Akram Khan και οι Wang Ramirez, με αποτέλεσμα να έχει επηρεαστεί ως προς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το βάθος και την πολυπολιτισμικότητα του χορού. Το πολυποίκιλο υπόβαθρό της, που περιλαμβάνει από μπαλέτο, χιπ χοπ και voguing μέχρι παραδοσιακό φιλιππινέζικο αλλά και σύγχρονο χορό, τη βοήθησε να αναπτύξει μια πολύ ενδιαφέρουσα μίξη από διαφορετικούς τρόπους σωματικής έκφρασης. Το σεμινάριό της επικεντρώνεται σε ασκήσεις απομόνωσης των μελών του σώματος, στην τεχνική waving, στον ρυθμό και σε ασκήσεις εδάφους. Περιλαμβάνει, ακόμη, εξάσκηση για ένα ισχυρά γειωμένο σώμα, που είναι ταυτόχρονα δυναμικό και ευαίσθητο στον χώρο. Ο σωματικός ρυθμός και η μουσικότητα θα διερευνηθούν, επίσης, κυρίως μέσα από συνδυασμούς και ασκήσεις. To σεμινάριο θα περιλαμβάνει αυτοσχεδιασμό και οι χορευτές θα δουλέψουν σε διάφορες κινητικές ιδέες και καταστάσεις του σώματος, με στόχο να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους, καθώς και να διερευνήσουν τις προσωπικές εκφραστικές τους ποιότητες.
Invisible
(Παράσταση, 2019) Laureyns, Joke; Manshoven, Kwint
Ένας άνθρωπος κάνει ερωτήσεις, ανήσυχος, γεμάτος λαχτάρα. Ο κόσμος παραμένει σιωπηλός, αδιάφορος, αφόρητος. Αλλά υπάρχει και η ζωή που υπερισχύει, ξανά και ξανά, με κάθε τρόπο. Η ομάδα kabinet k [Κάμπινετ Κα] παρουσιάζει έργο της για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το Invisible, με επτά χορευτές από διαφορετικές ηλικίες, διερωτάται τί συμβαίνει όταν οι άνθρωποι χάσουν τα σημεία αναφοράς τους. Είναι μια παράσταση για την κάθαρση, την ελπίδα, την παρηγοριά. Για το πώς ακροβατούμε πάνω σ’ ένα τεντωμένο σχοινί, ανάμεσα στα πάντα και στο τίποτα. Για το πώς σφυρίζουμε στο σκοτάδι.
Invitation to...
(Χορός στην πόλη, 2019) Forrellad, Anna Calsina; Manfroy, Quentin
«Στο κατώφλι της ιστορίας, πριν από την επινόηση της γραφής, θα είχαμε επινοήσει τα όνειρα. Ο άνθρωπος θα είχε ξεκινήσει, σε κάποια μέρη, να διαχειρίζεται εικόνες. Να διαχειρίζεται τα κατάλοιπα του ορατού και να αντιστρέφει την αναλογία του φωτός.» [Jean-Louis Schefer, από το ντοκυμαντέρ Le Labyrinthe – Le Temps, la Mémoire, les Images του Philippe Grandieux (1989)]
iU an Mi
(Παράσταση, 2019) Ayguadé, Lali
«Παραμορφωμένοι. Εξαπατημένοι. Ζούμε σε έναν άψογα φανταστικό κόσμο. Και αυτό μας επιτρέπει να συνεχίσουμε τη δυστυχία μας, κατευθυνόμενοι προς τον θάνατο». Η ομάδα της Lali Ayguadé [Λάλι Αϊγουαδέ] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το έργο iU an Mi. Με το πρόσχημα μιας κηδείας, το iU an Mi αποκαλύπτει τί κάνουν οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με μη αναστρέψιμα γεγονότα, με αναπόφευκτες ενέργειες, τις οποίες αδυνατούν να χειριστούν. Μιλά για συναισθήματα που η σύμβαση έχει εξωραΐσει, για την οικειότητα που εκτίθεται στους άλλους με βίαιο τρόπο. Για το πώς βλέπουμε τους άλλους και πώς βλέπουν οι άλλοι εμάς. Για το ιδιωτικό και το κοινωνικό, το προσωπικό και το δημόσιο. Είμαστε όλοι ίσοι. Ζούμε τις ίδιες καταστάσεις, χρειαζόμαστε τα ίδια πράγματα. Ωστόσο, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι είμαστε διαφορετικοί, να προφασιζόμαστε ότι είμαστε ιδιαίτεροι, μοναδικοί. Όλοι πιστεύουμε ότι η μοίρα επιφυλάσσει κάτι διαφορετικό για εμάς. «Θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε, όχι όμως σε μένα.» Έχουμε συναίσθηση της πραγματικότητας, μας έλκει όμως όλους η φαντασίωση. Παρασυρόμαστε από τη φαντασία μας και είναι αυτό ουσιαστικά που μας καθοδηγεί στη ζωή. Νιώθουμε την ανάγκη να δίνουμε ένα όνομα σε ό,τι δε γνωρίζουμε, σε ό,τι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε, ακόμη κι αν αυτό το όνομα είναι μια έννοια που επίσης δεν μπορούμε να ορίσουμε, όπως ο Θεός, το Ασυνείδητο, το Πεπρωμένο, η Ψυχή, το Πνεύμα, η μετά θάνατον ζωή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος μας να αισθανθούμε ήρεμοι και ασφαλείς. Αλλά τι είναι πραγματικό και τι φανταστικό; Ποια είναι η Aλήθεια; Ίσως αυτό να είναι το πρόβλημα.
Louise Lecavalier : In Motion
(Παράλληλες δράσεις, 2019)
Το ντοκιμαντέρ αφηγείται την εκπληκτική ιστορία της Καναδής Louise Lecavalier [Λουίζ Λεκαβαλιέ], χορεύτριας της ομάδας χορού La La La Human Steps, που ιδρύθηκε το 1980 και διαλύθηκε το 2015. Aσυμβίβαστη καλλιτέχνις και εμβληματική μορφή της ομάδας, η Lecavalier έφερε επανάσταση στη σκηνή του σύγχρονου χορού της δεκαετίας του 1980, όταν ξεκίνησε τη συνεργασία της με τον χορογράφο Édouard Lock [Εντουάρ Λοκ]. Το ταλέντο της αναδείχθηκε μέσα από συνεργασίες με κορυφαία ονόματα της ροκ μουσικής σκηνής, όπως ο David Bowie, ο Frank Zappa, οι Skinny Puppy, οι Einstürzende Neubauten, ο Kevin Shields, ο David Van Tieghem και η Carole Laure μεταξύ άλλων. Σήμερα, στα 61 της, η Lecavalier συνεχίζει να απολαμβάνει μία επιτυχημένη σόλο διεθνή καριέρα. Αποτελεί εικονική φυσιογνωμία του χορού και μοναδική δημιουργό, της οποίας η τέχνη ξεπερνά τους περιορισμούς του ανθρώπινου σώματος. Η ταινία, γεμάτη εντυπωσιακό υλικό από χορευτικά στιγμιότυπα του έργου της, πρωτότυπη μουσική και αποκλειστικές συνεντεύξεις, σκιαγραφεί ένα συγκινητικό πορτρέτο της εμπνευσμένης χορεύτριας στην αναζήτησή της για την τέλεια κίνηση.
Lucy. tutorial for a ritual
(Παράσταση, 2019) Παπαδόπουλος, Άρης; Πασακοπούλου, Μάρθα
Το χορογραφικό δίδυμο arisandmartha (Άρης Παπαδόπουλος και Μάρθα Πασακοπούλου), έχοντας παρουσιάσει το πρώτο του έργο στην πλατφόρμα χορού Aerowaves 2018, υλοποιεί αυτή τη φορά την ιδέα ενός σύγχρονου, επινοημένου τελετουργικού και μας τοποθετεί σε έναν κόσμο μεταιχμιακό, όπου τα πάντα αποκτούν σημασία γιατί απλώς βρίσκονται εκεί. Το έργο Lucy. tutorial for a ritual δανείζεται τον τίτλο του από τον αμφιλεγόμενο, διάσημο σκελετό αυστραλοπίθηκου που ανακαλύφθηκε στην Αιθιοπία το 1974. Πρόκειται στην ουσία για μια «τελετουργική απόπειρα» σύνδεσης ετερόκλητων μεταξύ τους στοιχείων, ένα πείραμα για τα ασαφή χρονικά και χωρικά όρια του περάσματος από το ατομικό στο συλλογικό. Παίζοντας με τα στοιχεία της έκστασης αλλά και της συνειδητής παρατήρησης, της φαντασίας αλλά και της αναπόδραστης πραγματικότητας, της λησμονημένης ανάγκης για πίστη και της θεοποίησης του ψέματος, με τον «άνθρωπο-ζώο» και το «ανθρώπινο ζώο», το έργο μας προτείνει να διευρύνουμε το αντιληπτικό μας πεδίο και να αναθεωρήσουμε τρόπους και τόπους τελετουργικών πρακτικών που διασώζονται μέσα στην καθημερινότητά μας. «Μήπως από το ψεύτικο φτάνουμε σε κάτι αληθινό;» αναρωτιούνται οι δημιουργοί.
L’Aveuglement
(Χορός στην πόλη - Υπαίθριες εκδηλώσεις, 2019) Olmo, Sara; Launay, Victor
Η ομάδα Les Vikings Cie [Λε Βικίνγκς] έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το έργο της L’Aveuglement, παράσταση εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα του Ζοζέ Σαραμάγκου Περί Τυφλότητος. Ένας μοναχικός άνδρας περπατά. Τυφλώθηκε χωρίς λόγο λίγες μέρες νωρίτερα. Η τυφλότητά του τον ταράζει και τον απομονώνει, κατευθύνει τις πράξεις του, τον χειραγωγεί. Συνειδητοποιεί ότι πρέπει να ζήσει με αυτήν, να την καταλάβει, να την αποδεχτεί. Αυτή είναι η αρχή ενός μεγάλου ταξιδιού, κατά το οποίο θα μάθει πώς να μεταμορφώνει μια αναπηρία σε ένα «χορό της ζωής».
miTerra
(Χορός στην πόλη, 2019) Γεωργιτσοπούλου, Εύα
miTerra. Η Μητέρα μου, η Γη μου. Μια δημιουργία εμπνευσμένη από και αφιερωμένη στην πορεία της μητέρας. Μια σωματική αναπαράσταση του γυναικείου σώματος που δημιουργήθηκε για να μεταμορφώνεται, να παραμένει ζωντανό, να γίνεται γη για νέα ζωή. Ένα σώμα που φτιάχτηκε για να φέρει νεογέννητα μονοπάτια, για να εκτίθεται, για να έχει συνείδηση ή και όχι, για να είναι δυνατό και ευάλωτο, για να υπάρχει.
Mnémosyne
(Παράσταση, 2019) Nadj, Josef
Ένα ερμηνευτικό δρώμενο και φωτογραφικό εγχείρημα. Η Mnémosyne (Μνημοσύνη) εκφράζει τη μνήμη ενός κόσμου: του κόσμου του χορογράφου και εικαστικού καλλιτέχνη Josef Nadj [Γιόζεφ Νατζ]. Τριάντα χρόνια μετά την πρώτη του παράσταση, ο Nadj δημιουργεί ένα έργο σφαιρικό, φωτογραφικό εγχείρημα και ερμηνευτικό δρώμενο μαζί. Επιστρέφοντας σε μια τέχνη που ο Nadj καλλιέργησε παράλληλα με το κύριο έργο του, τη φωτογραφία, ο καλλιτέχνης ανασκάπτει τη μνήμη του για να διευρύνει για άλλη μια φορά τον δημιουργικό του ορίζοντα. Για τη Mnémosyne ο Nadj σχεδίασε μια μεγάλη φωτογραφική έκθεση και ένα μαύρο κουτί. Μέσα στο κουτί, στην οικειότητα αυτής της camera obscura, ο Nadj σκηνοθετεί τον εαυτό του, υποδύεται, χορεύει, ερμηνεύει, σε μια σύντομη παράσταση σπάνιας πυκνότητας, όπου κάθε κίνηση, κάθε δράση, κάθε δευτερόλεπτο είναι μια ηχώ του προσωπικού και καλλιτεχνικού ταξιδιού του. Το κουτί πλαισιώνεται από την έκθεση φωτογραφίας. Κάθε φωτογραφία διηγείται μια ιστορία, περιέχει μια ξεχωριστή μνήμη, γνωστή μόνο στον καλλιτέχνη. Αντικείμενα υπαινικτικά που ο καλλιτέχνης βρήκε τυχαία και κράτησε, έργα τέχνης που τον εμπνέουν αλλά και κάθε είδους αναμνηστικά, παραπέμπουν σε διαδικασίες που εκτείνονται στον χρόνο, από την αναζήτηση των μορφών ως τη σύνθεση των εικόνων και από την επιλογή της τεχνικής ως την πραγματική στιγμή της λήψης. Προσωπικός φόρος τιμής στο The Atlas, το ανολοκλήρωτο έργο του Γερμανού ιστορικού τέχνης Aby Warburg, η Mnémosyne είναι τελικά ένα συνολικό έργο τέχνης —εγκατάσταση, ερμηνευτικό δρώμενο και έκθεση ταυτόχρονα— από το οποίο κάθε θεατής κρατά μια τελική εικόνα, μια εντύπωση που θέτει σε αμφισβήτηση την όραση και τη μνήμη του.* Η έκθεση φωτογραφίας θα λειτουργεί παράλληλα με τις παραστάσεις αλλά και ως ξεχωριστή εικαστική εγκατάσταση στο φουαγιέ του Μεγάρου. *Από συνέντευξη του Josef Nadj στην Marylène Malbert

Browse by

Browsing 2. Εκδηλώσεις by browse.metadata.festival "25ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας"

Results Per Page

Sort Options